Ova informacija podsetila je na razne teorije zavere o Titu, od onih o njegovom „pravom poreklu“ do toga da je pre svih razvio tajne svemirske programe koje su kasnije Sjedinjene Države iskoristile za put na Mesec. Tu su i one koje, godinama nakon njegove smrti, bivšeg zajedničkog lidera pokušavaju da prikažu kao neprijatelja određenih jugoslovenskih naroda.
Sin industrijalca
Najbrojnije teorije su one o „pravom poreklu“ Tita. Prema jednoj od njih, Tito je bio vanbračno dete majke Marije i izvesnog Samuela Majera, poljskog Jevreja i uspešnog industrijalca iz Beča, kod koga je Marija povremeno radila.
Tvrdnju o jevrejskim, a ne hrvatskim korenima izneo je i Titov lični lekar, prof. dr Aleksandar Matunović u svojoj knjizi „Jovanka Broz – Titova suvladarka“, koja je nedavno objavljena u Beogradu ali on za takvu tvrdnju ne iznosi nikakve dokaze.
Sin austrougarskog plemića
Prema drugoj, Tito je bio vanbračni sin plemića Franca Habzburga i sobarice Marije, Poljakinje koja je radila na dvoru Habzburga.
Rođen je u Beču 16. juna 1892. godine, bio je, što je karakteristika više teorija, Mason ali ovaj put, i član Vatikanske tajne lože.
Tita je finansirao Vatikan u cilju marginalizovanja Srpske pravoslavne crkve. Novac mu je uplaćivan preko jedne švajcarske banke koja je, da stvar bude još luđa, i prala novac nacističke Nemačke. Ovaj put teoretičari zavere idu toliko detaljno da navode čak i broj bankovnog računa: 0018736 na ime valter Vajs – Tito.
Jevrej Ambroz i mučitelj Srba iz Prvog svetskog rata
Josip Broz, Hrvat, bravar bez jednog prsta, umro je 1913. godine i – nije imao nadimak Tito. Nakon Prvog svetskog rata navodno je bilo više komunista sa tim nadimkom. Ali onaj koji nas zanima, a kojeg poznajemo kao predsednika SFRJ, zapravo je jevrej Josip Ambroz.
„On je, ustvari, Josip Ambroz, koji će u vojnoj školi u Pečuju preuzeti identitet Josipa Broza, Hrvata rođenog u Beču, koji je umro 1913. U Pečuju je tada bio i Adolf Hitler, sin carinika sa železnice, Bavarac, mršav, sa likom savremenog hipika. On se razboleo od tuberkuloze. Pošto je eliminisan iz škole, Hitler se našao na ulici. „, Navodi Predrag Anđelić, autor knjige "Tajni dosije – Josip Broz".
Josip Ambroz je preuzeo identitet Hrvata kako bi se kao uljez ubacio među južnoslovenske narode. Naravno, 1913. godine njegovi pretpostavljeni nisu ni sanjali da će doći do raspada Austrougarske i do formiranja kraljevine SHS.
A ono što je posebno zanimljivo za ovu teoriju je tvrdnja da se dotični Josip Ambroz kao član 25. regimenta 41. domobranskog puka Austro-ugarske vojske u Prvom svetskom ratu „proslavio“ po svojim zločinima nad srpskim vojnicima i civilima u Podrinju i Mačvi.
Tako je Josip Ambroz Tito ustvari lukavi lovac na srpske predstraže, na ljudske jezike iz kojih se mučenjima izvlače podaci i priznanja o kretanju i položajima srpske vojske; komandant regimenta koja je u Podrinju zarobila 20-ak srpskih vojnika, koje su, nakon dugog mučenja i izvlačenja priznanja, sve obesili o šljive, itd
„Činjenica je“, izjaviće jednom prilikom Vladimir Dedijer, „da je Tito izbegavao da mi govori na pitanja o svom učešću u Prvom svetskom ratu. On pominje kako je bio u 25. domobranskoj pukovniji i onda preskače prvih šest meseci rata i govori o Petrovaradinu.
Zajedno sa Titom, u 42. domobranskoj ili „Vražjoj diviziji“, kako je još nazivana, u 25. puku, navodno, borio se i Vlatko Maček, lider Hrvatske seljačke stranke.
Pobornici ove teorije kao dokaz navode i podatak da je pred sam kraj Drugog svetskog rata, kada su se Vjekoslav Serveci i Slavko Stancer kao ustaški oficiri predali komesaru 51. vojvođanske partizanske divizije Milanu Basti, oni su zatražili da se sastanu sa Brozom. Kada je Milan Basta Ambrozu javio koga ima u svojim rukama i šta oni zahtevaju, Titov odgovor je glasio:“ Hitno ih sve streljati“. Razume se, zbog toga što su oni, kao Titovi saborci iz prošlog rata, bili retki koji su znali Brozov pravi identitet.
Sve ove teorije o Titovom poreku potkrepljene su tvrdnjom da ga u rodnom Kumrovcu nije preopoznao brat „pravog“ Josipa Broza.
Tito je bio član masonske lože
U većini ovih teorija, navodi se i da je Tito bio član tajne organizacije poznate kao Slobodni zidari ili, još poznatije, Masoni.
Broz je, navodno, bio član zagrebačke masonske lože „Maksimilijan Vrhovec“, a njegova masonska „braća“ su mu u štampi davali neviđeni publicitet tokom „bombaškog procesa“, kada je pred sudom Kraljevine Jugoslavije neočekivano priznao da je član KPJ.
Zato i ne treba da čudi, smatraju pobornici ove teorije, što se Josip Broz, po svom dolasku u Beograd maja 1941. godine smestio u jednoj vili na Dedinju, koja je pripadala nikom drugom do Vladimiru Ribnikaru, jevreju, masonu i vlasniku lista „Politika“.
Ova vila se nalazila uz Nemački glavni štab, a sam Broz se navodno hvalio kako su on i njegovi saborci „bez straha pred nosom neprijatelju planirali akcije protiv okupatora“.
U pogledu sumnje da je Tito bio mason, navodi se i njegov idiličan odnos sa Vinstonom Čerčilom, koji je, opet navodno, bio mason „33. stepena „. Ovo će, valjda, bolje shvatiti oni koji se razumeju u hijerarhiju masonske lože.
Zatim, ideja o osnivanju Pokreta nesvrstanih došla je od velikog Titovog prijatelja, indijskog premijera Nehrua, koji je, tvrdi se, bio odgojen u duhu satanističkog „Teozofskog društva“, što je posledica činjenice da je njegov otac bio mason u indijskoj „Harmoni Loži“ .
Mladi Nehru je potom studirao biologiju na „tradicionalno masonskom Kembridžu“, pa je njegova kasnija „inicijacija“ u londonsku masonsku ložu bila logična posledica i deo porodične tradicije.
Atentat na kralja Aleksandra I
Pored toga što je okarakterisan kao „mučitelj i ubica Srba“ tokom Prvog svetskog rata, Tito se, po nekim teorijama, dovodi i u direktnu vezu sa ustaškim pokretom, tačnije sa atentatom na kralja Aleksandra I.
Navodno, tokom 1934. godine Josip Ambroz dolazi u mađarski kamp za obuku terorista Janka Pustu, čiji je komandant bio Vjekoslav Serveci, kasnije ustaški major, a njegov zamenik Slavko Stancer koji je ranije bio Ambrozov pretpostavljeni tokom školovanja u Pečuju.
Ambroz dolazi tamo kao instruktor, jer je kao stari obaveštajac posedovao izvanredna znanja u ovoj oblasti.
Staljinov inkvizitor iz Španskog građanskog rata
Svakako su zanimljive i nikada potvrđene tvrdnje da je Tito bio u Španiji za vreme građanskog rata ali sa sasvim različitim ciljevima od onih za koje su, pojedini partijski velikaši, tvrdili da se Tito borio u Španiji. Naime, tvrdi se da je Tito u Španiji zapravo bio šef zloglasne jedinice sovjetske tajne službe NKVD, zadužen za likvidiranje nepodobnih komunista, zbog čega ga je Staljin nagradio mestom sekretara CK KPJ.
Dedijerove beleške, čiji sadržaj je nedavno objavljen, prikazuju svedočenja istaknutih komunista Josipa Lopiniča i Lea Matesa, koji su, navodno, pred kraj života otvorili dušu i izneli sve detalje o akcijama Titovih odreda smrti u Španiji.
Pod Titovom komandom je, prema navodnom svedočenju dvojca, bio IV odsek NKVD-a, koji je pored ostalih poslova radio i na likvidacijama neprijatelja u inostranstvu. Zbog toga je „išao u Španiju na inspekcijska putovanja“.
Likvidatori iz Titove jedinice NKVD-a imali su zadatak da ubijaju trockiste, ukratko jednu od frakcija republikanskog fronta u Španskom građanskom ratu, a koji su se suprotstavljali Staljinu. I sam Tito je, navodno, krajem 1937. godine pisao u „Proleteru“ da su trockisti svakodnevno raskrinkavani kao izdajnici i špijuni u službi generala Franka.
Brozova jedinica se, prema svedočenjima „Titovih prijatelja“, nije „smirila“ ni po povratku iz Španije, već su nastavljali sa čišćenjem trockista. Tako je, navodno, Ivan Krajačić likvidirao kurire koji su bili u vezi sa vođom hrvatskih komunista Andrijom Hebrangom, a nalog za ubistvo španskog dobrovoljca Marka Oreškovića napisao je Titov izaslanik u Hrvatskoj i kasnije šef njegovog kabineta Vladimir Popović.
Tito je bio sovjetski špijun
Prema nekim pričama, „najveći sin naših naroda i narodnosti“ poginuo je, a Kominterna je na njegovo mesto postavila dvojnika koji je bio špijun. I tu postoji više teorija. Jedna tvrdi da je Tito stradao u Rusiji 20-ih godina prošlog veka, a druga da je poginuo u bici na Sutjesci, ali u obe teorije zamenjen je sovjetskim agentom.
Zanimljiva je i teza Momčila Jokića da je Tito bio trostruki agent. Naime, pored Staljinovog NKVD-a, Jokić tvrdi da je Tito radio i za Britanski Intelidžent Servis, u koji ga je uveo vajar Antun Augustinčić, ali i za nemački Abver.
Radio na raspadu Jugoslavije
Josip Broz Tito je uz pomoć najuticajnijih slovenačkih i hrvatskih komunista namerno radio na rušenju SFRJ i stvaranju nezavisnih republika još od početka šezdesetih godina prošlog veka, pisali su nedavno neki hrvatski mediji.
„Jutarnji list“ je jednom prilikom kao glavnu temu izneo tvrdnje iz knjige najpoznatijeg hrvatskog istoričara Dušana Bilandžića u kojoj nekadašnji „komunistički istoričar“ to nedvosmisleno navodi.
"Ovo je prvi put da se u Hrvatskoj o konceptu SFRJ ne govori kao o „velikosrpskom projektu“, već kao o ideji koja je imala za cilj da se granice na ovom prostoru iskroje baš onako kako je zamišljeno u Jajcu 1943. godine na čuvenom zasedanju AVNOJ -a. Što znači direktno protiv interesa srpskog naroda".
Naime, Bilandžić u svojim otkrićima navodi da je Tito još 1962. shvatio da Jugoslavija kao koncept ne može da opstane i da je sa dva svoja najbliža saradnika, Slovencem Edvardom Kardeljom i Hrvatom Vladimirom Bakarićem usmeravao Jugoslaviju prema raspadu – kada to budu dopustile međunarodne okolnosti. Ova ideja je pretočena u Ustav SFRJ iz 1974. godine, gde je precizirano da jugoslovenske republike imaju pravo na samoopredeljenje do otcepljenja.
Arbitražna Badinterova komisija je početkom devedesetih godina na osnovu tog ustava utvrdila da jugoslovenske republike imaju pravo na međunarodno priznanje – bez promene avnojevskih granica.
Dušan Bilandžić je objavio tajne zapisnike sa sednice Izvršnog komiteta CK SKJ od 15. do 17. marta 1962, na kojem su se navodno sukobili koncept očuvanja jedinstvene Jugoslavije, koji je zastupao prvi srpski komunista Aleksandar Ranković, i koncept laganog rasformiranja države koji je zastupao Kardelj. Pero Simić, autor knjige „Tito – tajna veka“, kaže da je 1962. Tito poslednji put zvanično podržao ideju celovite Jugoslavije ali da je od tada „krenuo u drugom pravcu“.
„On je tada deklarativno podržao Rankovića. Ali, Kardelj i Bakarić tada počinju da razvijaju svoje ambicije koje su nesmetano mogle da se sprovode od 1966. i pada Aleksandra Rankovića. Brionski plenum je u stvari značio i kraj ideje o jedinstvenoj Jugoslaviji“, tvrdi Simić .
Simić dodaje i da su Tita kasnije mnogi „branili“ od odgovornosti za Ustav iz 1974, sa tezom da je Tito u poslednjem razgovoru sa svojim generalima rekao da je bio nasamaren i da je on protiv tog ustava.
Umro je kao musliman
Jedna od novijih teorija vezana za Tita. Ovu tvrdnju je potvrdilo više izvora, a jedan od njih je Titov lični sekretar Berislav Badurina, koji je izjavio da je Tito umro kao musliman, čitajući Kuran po treći put.
Beogradski muftija Hamdija Jusufspahić je potvrdio Titovu privrženost islamu:
„Ja sam se više puta sreo sa Titom. Sreo sam se sa njim i kao student u Kairu. Bio sam student islamsko-teološkog univerziteta. To je najstariji univerzitet na svetu. Al Azhar se zove. Bio sam tamo profesor u jugoslovenskoj dopunskoj školi kada smo se prvi put sreli. Tito je došao u naš klub, Klub Jugoslovena, i pitao: ‘Ko od vas, djeco, govori arapski?’. Bio sam jedini koji je u to vreme od omladine govorio arapski. Onda je Tito rekao: ‘Učite djeco arapski jer arapski je jezik budućnosti’ „, navodi Jusufspahić koji je veliki prijatelj s Titom postao tokom 1968. godine, nakon svog dolaska u Beograd.
Jusufspahić je ispričao i kako se tokom godina Tito kod njega često raspitivao kako i koliko puta dnevno se mole muslimani, a najčešće su razgovarali o tome kako muslimani zamišljaju Boga.
Kao još jedan dokaz ove tvrdnje navodi se i činjenica da je na Titovoj nadgrobnoj ploči navedeno samo njegovo ime i prezime, te godine rođenja i smrti.
Međutim, ovde se vraćamo na teoriju koja tvrdi da je Tito bio mason jer se, navodno, ovakva tradicija vezana za nadgrobne spomenike vezuje i za Slobodne zidare.
Poslao Amerikance na Mesec
Pored teorija o Titovom „istinskom porijeklu“, na ovoj listi svoje mesto svakako zaslužuje i ona koja tvrdi da je Jugoslavija imala svemirski program koji je Josip Broz Tito prodao Amerikancima. Tako barem tvrdi slovenački režiser dokumentaraca Žiga Virc u svom filmu „Hjuston, mi imamo problem“. Prema tvrdnji ovog autora, da nije bilo Tita, Amerikanci nikada ne bi otišli na Mesec.
Tito je, tvrdi Virc, u vojnoj bazi Željava izgradio najveći tajni podzemni svemirski centar u Evropi. U tom centru, koji se naziva „Objekt 505“, Jugoslavija je navodno razvila operativnu tehnologiju za let u svemir.
Virc navodi da je Jugoslavija ostvarila brzi napredak, baziran na tajnim zapisima pionira svemirske tehnologije Hermana Potočnika, čija je knjiga „O problemu svemirskog leta – raketni motor“ „pisana još 1928. godine, smatra temeljima svemirske tehnologije u kojoj se detaljno objašnjavaju pojmovi poput svemirske stanice, geostacionarne orbite i slično.
U zamenu za ovaj program, Broz je dobio podršku Bele kuće kao i značajnu finansijsku nadoknadu. U filmu se, između ostalog, navodi podatak da je u jednom trenutku na jugoslovenski račun uplaćeno dvije i po milijarde dolara, navodi Jutarnji list.
U maju 1961. godine, predsednik SAD-a DŽon Kenedi je najavio da Amerikanci planiraju let na Mesec, navode autori filma i dodaju da će otkriti tajne jugoslovenskog svemirskog programa.
Izvor: TV Best
