Kosovske bezbednosne snage (KBS) se transformišu u punopravne oružane snage, čiji zadatak je da štiti “teritorijalni integritet Republike Kosovo”, što podrazumeva zauzimanje i stavljanje pod vlast prištinskog režima četiti srpske opštine na severu KiM (Zubin Potok, Leposavić, Zvečan i Severna Kosovska Mitrovica). “Integracija” Srba sa Kosova i Metohije u “Republiku Kosovo”, uz pristupanje ove druge u NATO – predstavlja jedan od najvažnijih ciljeva politike SAD na Balkanu. U februaru 2016. ambasada SAD u Prištini pozvala je vrh vojne strukture KBS pod komandom Rahmana Rame na obuku u nemačku vojnu bazu u Grafenveru (Bavarska).
Američki instruktori su, takođe u februaru, sproveli sa KBS taktičko-bojevu vežbu. Krajem februara 2016, 572 odred američke vojne policije, u centru za obuku u nemačkom gradu Hohenfels, obavio je pripreme za rad u misiji na teritoriji KiM. U pripremi “kosovske armije” učestvuje ukupno pet zemalja članica NATO, uključujući Tursku.
U istom tom Hohenfelsu, u novembru 2015. sprovedena je vežba “Zajednička odlučnost”. Vežbu je organizovala Evropska komanda Oružanih snaga SAD. U vežbi su učestvovali i vojnici 21-og pešadijskog bataljona Druge brigade kopnenih snaga Srbije. Pri tom, radilo se o već četvrtoj vežbi tog tipa.
U vežbi je učestvovalo ukupno 4600 vojnika iz 16 zemalja, uključujući 10 zemalja članica NATO (ostali – učesnici NATO programa “Partnerstvo za mir”). Srbi su uvežbavali bojeve veštine za “zajedničke vojne operacije u višenacionalnoj sredini” zajedno sa vojnicima iz Albanije, Bugarske, Francuske, Nemačke, Litvanije, Holandije, Norveške, Rumunije, Slovenije, SAD, Gruzije, Crne Gore.
Radi se o postizanju “međusobne kompatibilnosti” na nivou saradnje komandnih štabova NATO, koji će, kako se očekuje, biti svoreni u Estoniji, Letonija, Litvaniji, Rumuniji, Poljskoj i Bugarskoj. Tokom vežbe, trenirana su bojeva dejstva na teritoriji sa “neprijateljski raspoloženim stanovništvom”.
Po završetku samita u Varšavi, NATO se sprema da dislocira četiri bataljona u Poljsku, Litvaniju, Letoniju i Estoniju (pod okriljem tih kontigenata, Centar za psihološki rat koji deluje u okviru CIA, planira da povede informativno-psihološki rat protiv Rusije), stvara Snage za brzo reagovanje i sopstvenu NATO obaveštajnu mrežu, razmešta elemente protivraketnih sistema u Rumuniju.
Buduća kosovska armija mora ući u sastav jedinica NATO na Balkanu. Prvi korak na tom putu je uključivanje “Republike Kosovo” u NATO program “Partnerstvo za mir”.
Prema rečima službenog predstavnika Ministarstva odbrane Rusije Igora Konašenkova, “stvara se utisak da je NATO bezazlena ovčica, saterana u ćošak, na koju sa svih strana nadiru ‘grabljivci’ u liku Rusije i drugih zemalja nad kojima SAD nemaju kontrolu .”
NATO na Balkanu realizuje strategiju “kontrolisanog haosa srednjeg intenziteta”: “narandžaste revolucije” u Makedoniji i Republici Srpskoj; izlazak na ulice “civilnog društva” u Srbiji, na kojima se uspeva izvesti do 30 hiljada ljudi (što je nedovoljno za ponavljanje scenarija prevrata od 5. oktobra 2000.godine, ali je sasvim dovoljno za destabilizaciju političkog režima u zemlji).
Forsirano uključivanje u NATO balkanskih zemalja koje još uvijek nisu njegove članice; stvaranje od albanskih elemenata armija koje će imati diverzantsko-kazneni karakter, i biti osposobljenje da izvrše zadatak “dubinskog suzbijanja” otpora u slučaju početka oružanog sukoba NATO sa Rusijom (“Armija Republike Kosovo”, jedinice Albanaca u Makedoniji, naoružane formacije Albanaca na jugu Srbije i, najzad, armija Albanije).
- Armija Kosova” se stvara po modelu Nacionalne garde SAD: “Ministar kosovskih bezbjednosnih snaga” Haki Demoli je 10.jula, zajedno sa “komandantom” Rahmanom Ramom, primio zamenika pomoćnika ministra odbrane SAD Majkla Karpentera, koji je potvrdio podršku Sjedinjenih Država “suverenoj, demokratskoj, multietničkoj nezavisnosti Kosova”.
Planirano je produbljavanje saradnje SAD i Kosova, iznđu ostaog i obuka pripadnika KBS u redovima američke vojske stacinirane u Evropi i u sastavu Nacionaolne garde Ajove (ta država je proglašena “državnim” partnerom Kosova). Očekuje se da će Kosovske bezbednosne snage, nakon što prođu “bazičnu pripremu NATO”, dostići nivo operativne kompatibilnosti sa oružanim snagama Alijanse.
Hašim Tači već je izrazio spremnost da učestvuju u mirovnim operacijama NATO, naročito onim u kojima Kosovske bezbednosne snage “imaju iskustva”. Tači zna o čemu priča.
Jedinice Oslobodilačke vojske Kosova (OVK), koje su samo preimenovane u kosovsku policiju i KBS, specijalizovale su se svojevremeno na izvođenju diverzantsko-kaznenih operacija protiv srpskog civilnog stanovništva, iako su protiv regularne srpske vojske bili nemoćni.
Uporedo sa obnavljanjem OVK u vidu “Armije Kosova”, Vašington i Priština realizuju “Strategiju Sever” i drugim sredstvima. Tako “vlada Kosova”, uprkos protivljenju Srba iz četiri opštine na severu KiM, namerava da izvrši popis stanovništva u kojem bi stanovnike tih opština uključila u demografsku statistiku “Republike Kosovo”.
Istovremeno, konstantno se stvaraju različite prepreke za izgradnju naselja za Srbe povratnike u pokrajinu u opštini Zvečan. Kako su saopštili u Prištini, radi se o “političkom projektu s ciljem promene strukture stanovništva na severu”, što kosovske vlasti neće dopustiti.
Ambasada SAD je za svaki slučaj dala dodatno objašnjenje: za sve građevinske projekte mora se imati dozvola kosovske vlade. Po svemu sudeći, povratak Srba na svoja ognjišta neće se ostvariti.
- Integracija” srpskih opština na severu Kosova u sastav kosovsko-albanske pseudodržave, nalazi se u sferi stalne pažnje Viktorije Nuland, koja je posetila Prištinu početkom jula 2016.godine.
“Predsednik Republike Kosovo” Hašim Tači, nakon sastanka sa Nulandovom izneo je njihov zajednički stav: “Republika Kosovo” ne može da pristane da Beograd ima pravo veta na formiranje kosovske vojske.
Malo pre toga na svoje postojanje podsetila je “Albanska nacionalna armija” (ANA), čiji se vojnici u sadašnjem vremenu grupišu u raličitim delovima KiM, Albanije, Makedonije, na jugu Srbije, a u aprilu 2016. primijećeni su u južnom delu Kosovske Mitrovice.
Pojavilo se čak i obraćanje “glavnokomandujućeg” ANA u kojem poziva da se “ priprema za dalje aktivnosti na zaštiti nacionalnih interesa” u uslovima kada “paralelne strukture (Ima u vidu srpske organe vlasti na sjeveru Kosova i Metohije, A.F.) muče autohtone Albance.”
Čini se da je sudbina Srba u četiri opštine, koje smetaju da se na celoj teritoriji nekadašnje autonomne pokrajine Srbije uspostavi “puni suverenitet Reublike Kosovo” – već određena: iseljavanje ili asimilacija sa Albancima.
14. jula 2016.godine, Evropska Unija ponovo je zahtevala od Beograda da ispuni sve sporazume potpisane sa Prištinom. Izvestilac Evropskog parlamenta za Srbiju Dejvid Mekalister je dao programsku izjavu, pobrojavši, tačku po tačku, zahteve Zapada. Od Srbije se očekuje: “stvarni doprinos u poboljšanje odnosa s Kosovom”; usaglašavanje srpske unutrašnje i spoljne politike sa kursom EU, uključujući i odnose Srbije sa Rusijom; “produbljenje izuzetno dobre i plodotvorne saradnje sa NATO”.
Pad četiri srpske opštine na severu KiM značiće da će se tu formirati zatvorena albanska enklava sa sopstvenom vojskom, utreniranom za diverzantsko-terorističke i kaznene operacije. Ta pseudodržavna tvorevina, usisavši severni deo Pokrajine, pretvoriće se u bazu za akcije za promenu granica i etničke strukture celog balkanskog regiona.
To je prelazni cilj. Konačni cilj je likvidacija prisustva Rusije na Balkanu. Tamo gde su Albanci - Rusije više neće biti.
Procesi koje su na Balkanu 90-tih godina inspirisani od strane SAD i njihovim NATO saveznicima, pokazuju da se radi o odlučnoj ofanzivi na pozicije Rusije u slovenskim zemljama Jugoistočne Evrope. Stratezi NATO polaze od toga da u toj ofanzivi mora učestvovati ne samo narkoteroristička “Republika Kosovo”, nego i Srbija. Izvor: poligraf.news
