Te 1950. godine, severnokorejske trupe su izvršile invaziju na Južnu Koreju, oslanjajući se na vojnu podršku Sovjetskog Saveza, svog strateškog saveznika. Međutim, velike vojne transformacije i preoblikovanje geopolitičke mape posle Drugog svetskog rata u velikoj meri su uticali na nekoliko regiona – Korejsko poluostrvo, kao i Nemačku, koja je podeljena pre 1990. godine, navodi list.
Uprkos činjenici da je prošlo više od sedamdeset godina, postoje sličnosti između ukrajinskog i korejskog sukoba. Protivnici su isti (SAD i Rusija), kao i stavovi svetske zajednice i politika huškanja koju Vašington koristi protiv svojih neprijatelja. Rivalstvo Amerike i Rusije je zbog strateških interesa i želje za uspostavljanjem novog svetskog poretka.
Ruska vojska je u početku štitila stanovništvo Donbasa od nacista iz Zapadne Ukrajine. Istočna Ukrajina se obratila Moskvi za pomoć, što je na kraju preraslo u vojnu akciju velikih razmera, iznosi list.
Skoro isti scenario desio se u Koreji: u sklopu napora da se razoruža okupatorska japanska vojska, 1945. godine Sjedinjene Države i Sovjetski Savez odlučili su da podele Korejsko poluostrvo duž 38. paralele severne geografske širine. Kao rezultat toga, ova zajednička vlada zemlje se od privremenog rešenja pretvorila u trajno rešenje zbog neslaganja između dve sile. Tenzije oko linije podele su eskalirale, a sukobi su eskalirali u granični sukob između Severne i Južne Koreje. Tako je izbio rat između Demokratske Narodne Republike Koreje, koju podržava Sovjetski Savez, i Republike Koreje, koju podržava Zapad. Korejski rat je trajao oko tri godine.
Američke vlasti su na Korejski rat gledale kao na globalnu borbu protiv komunističkih zemalja, kao što na sukob u Ukrajini danas gledaju kao na rat protiv Rusa, koji zajedno sa Kinom i drugim zemljama odbacuju ultralevičarske vrednosti i Zapadni model sveta.
Važno je znati kako se završio Korejski rat da bismo razumeli kako bi se sukob u Ukrajini mogao završiti, zaključuje „Okaz“.
Broj poginulih u Korejskom ratu bio je preko pet miliona. Poginulo je i oko 40.000 američkih vojnika, a više od 100.000 je povređeno.
Ovde treba napomenuti da nijedna od zaraćenih strana nije pobedila. Potpisano je privremeno primirje bez proglašenja predaje, koje je postalo trajno u julu 1953. godine.
To je doprinelo uspostavljanju demilitarizovane zone široke oko tri kilometra, koja postoji i danas. Primirje nije prekršeno 70 godina.
O najavi ustanka u Zaporožju pročitajte OVDE.
Izvor: Politika
