Pravda

Tajno se susretao sa američkim obaveštajcima po beogradskim parkovima, po splavovima, na američkim ratnim brodovima u Jadranu, po džez klubovima u SAD, u lovu sa puškama iz prošlog veka. Sve je to objavio "Los Anđeles tajms", navodeći i druge pikanterije. Od davanja poverljivih dokumenata, sve u plemenitom naporu da se spreči eskalacija rata na ovim prostorima, do odavanja lokacije na kojoj se nalaze zarobljeni francuski piloti s oborenog "miraža-2000" iznad Pala. Zapravo, ovde neko debelo laže, ili "Los Anđeles tajms", koji piše da je to bilo 1993, a bilo je 1995. godine, i naravno sam Stanišić koji navodi da je on javio CIA gde se nalaze zarobljeni francuski piloti. To nema blage veze s istinom, jer glavnu ulogu u oslobađanju francuskih pilota 1995. imala je Vojska Jugoslavije, a ne DB i Stanišić. Oni pojma nisu imali gde su piloti, jer njima general Mladić, kao civilnoj službi, uopšte nije verovao. Kako se sada vidi, sa razlogom. Uostalom, na primopredaji pilota francuskom generalu Duenu u Zvorniku nisu bili ni Stanišić, niti neko od šefova DB-a, a bili su šefovi vojnih službi iz Beograda. Nije lepo pripisivati sebi zasluge koje ne postoje. Jovica Stanišić kao šef tajne službe nikome nije podnosio izveštaje o tim susretima s američkim prijateljima. Izgleda da je bio uveren da samo on može da spasi Srbiju. Možda su ga u to uverili američki prijatelji, koji svaki kontakt sa stranim osobama obavezno moraju da prijavljuju nadležnim kontrolnim organima, pa onda da odgovaraju na pitanja pred određenim komitetima u Kongresu SAD. To je pravilo i procedura u svakoj demokratskoj državi. Izgovor tipa šta uraditi ako država nije demokratska, ako joj je na čelu, recimo, Slobodan Milošević, pa ću ja sam sebe da odredim kao spasitelja Srbije, ne drži vodu. Gospodin Stanišić ulogu spasitelja nije verifikovao na izborima, a nije izvršio ni puč. Sa pozicije na kojoj je bio "institucionalna saradnja", kako on to naziva, sa momcima iz Lenglija, miriše na privatluk, pa i na izdaju. Optuženi da su odali Moskvi američke atomske tajne, Rozenbergovi su svojevremeno završili na električnoj stolici. Kod nas je pre 19 godina došlo do vrlo neobičnog sporazuma jedne vojne službe sa američkom, ali ne sa sebi srodnom službom već Odbrambenom obaveštajnom agencijom, koja između ostalog tretira i našu. I nikom ništa. Izdaja je kod nas postala fenomen javnog podsmeha, svako ko se oseća prozvanim javno i priznaje da je izdajnik. I svi se smeju. A onda nam ekselencija Kirbi saopšti to što nam saopšti. Sve Šojić do Šojića...