Obeležje, koje je postavljeno na mesnom hramu Prepodobne mati Paraskeve u Sjeničaku , otkrili su Saša Milošević, zamenik predsednika Srpskog narodnog vijeća u Hrvatskoj i Ksenija Đukić, ataše za kulturu u ambasadi Republike Srbije u Zagrebu.
- Bio je nepotreban drugima, a neshvaćen, zanemaren i odbačen od svojih i to je bio tako velik i težak teret da ga nije mogao predugo nositi pa je umro sam, u psihijatrijskoj bolnici u Beču sa 50 godina. Bio je od onih velikih ljudi, od genija čiji doprinos uveliko prevazilazi granice njegove struke, njegovog Korduna pa i granice naroda iz kojeg je ponikao - rekao je Milošević.
On je istovremeno poručio da je Savo Mrkalj zaslužio je mnogo više - i da se škole, instituti, kulturne i jezične ustanove zovu po njemu i podsetio da se Letnja škola srpskog jezika i kulture koju organizuju SNV i SKD Prosvjeta u Hrvatskoj nosi naziv srpskog filologa.
Spomen ploča,čiji je autor akademski vajar iz Beograda LJubiša Mančić, finasirali su Kordunaši iz Čikaga Petar Vlajnić, Dalibor Mrkalj i Svetozar Dančuo, otkrivena je u okviru obeležavanja Godine Save Mrkalja - 235. godišnjice rođenja i 185. godišnjice od smrti.
Tim povodom je u Sjeničaku prikazana i izložba o njegovom životu, delu i uticaju na razvoj srpskog jezika, a u bogatom kulturnom programu učestvovali su pesnici, pevačke grupe, folklorni ansambli.
Prvu pismenost Sava Mrkalj je stekao u rodnom selu Sjeničaku u okviru parohijalne crkve Svete Petke, bogosloviju je završio u Plaškom, Arhigimnaziju u Zagrebu, studije filozofije i matematike u Pešti. U srpskom manastiru Gomirje zamonašio se kao jeromonah Julijan. Umro je u Beču 1833. godine. Jedina osnovna škola sa nazivom “Sava Mrkalj” postojala je u Sjeničaku, ali je 1995. godine stanovništvo proterano, a škola ostala bez đaka i napuštena.
Užas u Nišu. Pacijenti zaraženi hepatitisom C. Više o tome saznajte OVDE.
Izvor: Tanjug, Telegraf
