"Repertoar ruske imperijalne politike prema Crnoj Gori veoma je razuđen: otvorenu finansijsku, diplomatsku, propagandnu, navodno i obaveštajnu podršku dobijaju antizapadne, panslavističke i velikosrpske stranke, Srpska pravoslavna crkva, antinatovske nevladine organizacije i mediji, ali i takozvani nezavisni listovi i televizije sa pronatovskom retorikom i američkim kapitalom, te uticajni NVO-i koji imaju milionske grantove od institucija EU i Amerike", napisao je književnik Milorad Popović.
- Ruski stručnjaci za specijalni rat, penzionisani oficiri KGB-a, potpomognuti ekspertima iz Izraela, imaju za cilj da se među prozapadnim javnim mnjenjem, pristalicama NATO-a koje podržavaju vladu, stvori osećaj nemoći i straha - navodi on.
Svi udari na Crnu Goru
Ukazuje da se bolji poznavaoci crnogorske istorije sećaju da je ovo treći put u poslednjih 160 godina da Rusija organizuje opoziciju u Crnoj Gori, kako bi osuetila veći stepen državne samostalnosti i prozapadni smer spoljne politike.
Najpre je to bilo, početkom 19. veka, a posle i kao deo federalne komunističke Jugoslavije.
Treći udar Rusije na Crnu Goru odigrava se upravo sada, a "proruska koalicija je ovog puta, za razliku od prethodne dve, veoma šarolika, pored četničkih vojvoda i dovojvoda, ruralnih pesničića, uvezenih i domaćih klerikalaca, kvazilevičara panslavista, pojačana bivšim indipendistima, novojotovanim turbocrnogorcima, samozvanim anarhistima i bandijeristima s kineskom svilom".
Profesionalnim istoričarima nameće se interesantna komparacija: knjaz Danilo Petrović NJegoš, Josip Broz Tito i Milo Djukanović, u ključnim trenucima svojih političkih karijera imali su javnu ili prećutnu podršku Petrograda i Moskve, da bi u trenutku zaokruženja državne nezavisnosti postali neprijatelji ruskih imperijalista, smatra Popović.
- Strategija Imperije u najavi neprijateljstva nemaju smisla za suptilnost i tajnovitost: one ne sakrivaju svoje pretenzije i uvijek gađaju u centar, u lidera remetilačke države, kao što je to nedavno bilo sa predsednikom Gruzije Sakašvilijem ili Ukrajine Juščenkom. Tako i danas udaraju na Mila Đukanovića šireći, uz pomoć domaćih satelita, iluziju da je dovoljno samo da ode predsednik vlade i da će nestati korupcija i stoletne podele među pravoslavnim stanovništvom u vezi državnog i nacionalnog pitanja.
Izvor: pobjeda.net
