Pravda

Rat protiv Islamske države ovim je praktično završen, pošto se o raštrkanim enklavama i ratnicima koji tumaraju pustinjskim prostranstvima više ne može govoriti kao o "terorističkoj državi", već je sada svedena na status "terorističke grupacije". Najveći broj terorista, koji se nisu pridružili američko-kurdskom SDF-u ili nekoj od džihadističkih grupacija unutar takozvane "Slobodne sirijske armije", već se povukao iz Sirije i Iraka, a najveći problem je njihovo kretanje prema ruskim granicama, o čemu više možete da pročitate OVDE. Oslobođenje Al Bukamala nova je prekretnica Sirijskog rata i označava kraj jedne i početak nove faze izuzetno komlikovanog sukoba koji razdire tu zemmlju od 2012. godine. Prema realnom stanju stvari na terenu u ovom trenutku, Sirija je podeljena na sedam kriznih sektora koji se nalaze pod kontrolom različitih strana u sukobu: 1. Sirijske vlasti, uz podršku Rusije, Irana, Hezbolaha i drugih regionalih saveznika, sada kontrolišu najveći deo zemlje, uključujući najveće gradove u Siriji kao što su Alepo, Hama, Homs, Deir Ez Zor, Latakija, Suvajda i Tartus. Ipak, raštrkane džihadističke enklave predstavljaju veliku pretnju o bezbednost na čitavoj teritoriji. Najkomplikovanija situacija je u područjima Istočne Gute, Jarmuk Kampa i Beit DŽina, dok je u DŽajrudu i Raštanu relativno mirno.  2. Posebno komplikovana situacija je u južnoj pokrajini Daraji, gde sirijska Al Kaida - Hajat Tahrir al Šam (HTŠ), u koaliciji sa čak 50 džihadističkih organizacija koje funkcionišu na jugu Sirije, kontroliše veliki deo pokrajine. Žestoki sukobi koji ne prestaju na ovom području od početka rata, delimično su "ohlađeni", nakon dogovora koji su postigli Putin i Tramp u Nemačkoj. Zvanični Jordan je nakon ovog dogovora započeo približavanje Damasku, što je dodatno rasteretilo odnose sirijskih vlasti sa određenim brojem džihadističkih organizacija. Ipak,  Izrael, koji ni jednog trenutka nije krio razočaranje ovim dogovorom, preko HTŠ-a i Islamske države, koja kontroliše jednu enklavu uz samu liniju razgraničenja na Golanskoj visoravni, uspeva da unese destabilizaciju u procese koji su počeli da se kreću prema mirnijem rešavanju konflikta. U ovom kriznom žarištu, logično, trenutno bukti međudžihadistički rat, između onih koji su za poštovanje postignutog sporazuma i onih koji su baš rešili da poginu. O tome svedoči i snimak zabeležen pre nedelju dana, kada je glavni štab jedne od džihadističkih organizacija bio meta samoubilačkog napada: 3. Nešto istočnije, na krajnjem jugu pokrajine Homs, nalazi se američka vojna baza u Al Tanfu. Zvanično objašnjenje Pentagona je da im je ova baza neophodna za borbu protiv Islamske države, iako mapa jasn pokazuje da na tom potručju terorista odavno nema, osim onih koje sami Amerikanci povremeno pošalju u napad na strateške ciljeve unutar slobodne sirijsk teritorije. Važna funkcija Al Tanfa u ovom trenutku je onemogućavanje direktne veze Damask-Bagdad, pošto put koji povezuje dve prestonice prolazi upravo kroz Al Tanf. 4. Amerikanci igraju značajnu ulogu na severoistoku Sirije, gde kurdska organizacija SDF, koja je pod direktnom kontrolom Pentagona, drži velike gradove Raku, Tabku, Hasaku i veći deo Kamišlija. Na ovom području raspoređeno je najmanje deset američkih vojnih baza i aerodroma, koji SDF-u daju lažnu sigurnost u nastupima prema Damasku. Turski mediji nedavno su, objavili njihove lokacije: 5. Kurdske organizacije kontrolišu i teritoriju na severozapadu Sirije, a u tom delu primat drži, takođe proamerički PJD, koji Turci smatraju terorističkom organizacijom. Prema poslednjem sledu događaja koji se odigrao na ovoj teritoriji, PJD pokušava da načini otklon od Amerikanaca i da se približi Rusiji, kako bi sprečili neminovni napad turskih snaga. U tom cilju, iznad najveće vjne baze na tom području, sada se viori ruska zastava. 6. Turske snage kontrolišu veći deo severa Sirije, gde često ulaze u sukobe sa kurdskim snagama na istočnom i zapadnom delu ove enklave. Starteški pozicionirano tursko prisustvo stavilo je tačku na kurdske pretenzije za ceo sirijski sever, podelivši njihovu teritoriju na gore pomenuta dva dela. Turci su nedavno okružili zapadnu kurdsku enklavu, ušavši na sever pokrajine Idlib, što je Kurde i primoralo na saradnju sa Rusijom. 7. Idlib ostaje rak-rana Damaska. Gotovo čitava teritorija pokrajine se nalazi pod kontrolom HTŠ-a, a nadanja da će ulazak turskih snaga na sever pokrajine promeniti ovu situaciju brzo su se izjalovila, što je dovelo Damask u novu otvorenu diplomatsku konfrontaciju sa Turcima, koji su očigledno, postigli nekakvu vrstu dogovora sa teroristima. Sirijske snage započele su krajem oktobra operaciju širokog fronta na severu i severoistoku Hame, kao i na jugozapadu Alepa, koja treba da dovede do sloma otpora u sadašnjoj prestonici džihadizma u Siriji. SAA beleži konstantan napredak na severoistoku Hame, gde redom padaju gradovi koji su bili pod kontrolom HTŠ-a. 8. Istočna obala Deir Ez Zora, manje-više, ostala je pod kontrolom istih ljudi koji su je kontrolisali i prethodnih godina, samo što se oni sada nalaze u uniformama SDF-a. Lokalna plemena koja profitiraju od velikih nalazišta nafte na ovom području spremno su se stavila u službu Vašingtona. Dalji razvoj situacija na ovom kriznom žarištu zavisiće isključivo od (ne)spremnosti Vašingtona da napusti Siriju nakon sloma Islamske države, koja SAD-u, odnosno "koaliciji" koju predvodi, daje jedini legitiman razlog za prisustvo u ratom razorenoj zemlji. Izvor: Pravda