Pravda

Piše: Predrag Ćeranić Teoretičari Pentagona smatraju da termin „politički rat“ treba da sadrži širu definiciju u smislu „upotrebiti sva sredstva uključujući i vanpolitičke i diplomatske komponente“. Znači: propagandnu, sankcije, subverzije, kratki rat. Pojednostavljeno, politički rat je proširena hibridna prijetnja koja podrazumijeva konvencionalno oružje, odnosno upotrebu terorista, terorističkih akata, a sve u cilju realizacije političkih ciljeva. Iz navedenih razloga Pentagon je 2015. godine objavio Bijelu knjigu (SOF Support to Political Warfare White Paper). U pomenutom dokumentu protežira se politički rat jer on pruža alate za proaktivne strateške inicijative u cilju oblikovanja određenog prostora. Na taj način se sprječavaju napadi protivnika (Rusija u prvom planu)  i onemogućava izvođenje njegovog protuudara. Prema stratezima Pentagona tako bi se neutralisale i sadašnje prednosti koje su Rusi stekli vodeći asimetrični rat. Naime, prema procjeni Pentagona, Rusi ograničenim ali sofisticiranim kapacitetima sve „drže u šahu“ u Siriji, ali su doveli u pitanje i planove o podjeli sjevera Afrike, i plan o pohodu na Kavkaz. S obzirom da su u Siriji zaustavljeni na putu za Kavkaz,  stratezi rade na „paljenju“ centralne Azije, koristeći prvenstveno Avganistan, kako bi se „vatra“ širila prema mekom trbuhu Rusije i prema Kini. Do tada je Sirija i dalje u fokusu, gdje SAD tragaju za „prvim korakom“, koji bi bio uvod u američku vojnu intervenciju i ulazak trupa SAD u Siriju, jer u Alepu gori alarm. Sve su prilike da će se stratezi saplesti i pasti jer nisu shvatili jasnu poruku Rusije. Rusija je u Siriji legitimno prisutna, uz poštovanje svih međunarodnih normi. Putin je uoči ruske intervencije u Siriji na sjednici Generalne skupština UN upozorio SAD da treba da se vrate u okvire međunarodnih normi i Povelje UN. Na Obaminom licu je bila primjetna dosada i ciničan osmjeh. Nakon vojnih udara koje je Rusija u Siriji izvela, osmjeha više nije bilo. Uvod u američku vojnu intervenciju je briga o humanitarnoj katastrofi, koju, naravno, u Siriji prouzrokuju Rusi. U toj funkciji je moć evropskih medija, ali i mediji američkih saveznika poput Kanade, Australije, zemalja Komonvelta. Rusi se satanizuju na osnovu režiranih snimaka u kojima se djeca vade ispod ruševina. A šta je sa djecom Libije, Iraka, Jugoslavije? Zašto se ne prikazuju zločini Islamske države nad djecom i civilima? To demokratski i profesionalni mediji Zapada ne objavljuju da ne bi uznemirili svoje građane.